Dyslexie GEEN gevolg van slecht onderwijs

Dyslexie GEEN gevolg van slecht onderwijs

Geplaatst op 9 februari 2017

Het AD kopt vandaag ‘Dyslexie is het gevolg van slecht onderwijs’. Een stelling die drie hoogleraren lijken te ondersteunen. De schade die deze berichtgeving aanricht, is groot. Kinderen met dyslexie zijn niet het slachtoffer van slecht onderwijs. Voor de kinderen die ernstig dyslectisch zijn geldt dat onderwijs, zelfs van de hoogste kwaliteit, geen oplossing kan bieden. Dat is de reactie van het Nederlands Kwaliteitsinstituut Dyslexie (NKD), de organisatie die kwaliteit van diagnostiek en behandeling van dyslexie bewaakt. NIP en NVO, de beroepsorganisaties van aanbieders van dyslexiezorg scharen zich achter de reactie van het NKD.

Onderzoek spreekt artikel tegen

Remco Reij namens het NKD: ‘Verschillende beweringen in het artikel zijn gemakkelijk te onderuit te halen. Dyslexie wordt in het artikel op een hoop gegooid met andere leesproblemen. Aan het feit dat dyslexie bestaat, twijfelt geen enkele zichzelf respecterende wetenschapper. Het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW) heeft in december 2016 een onderzoek gepresenteerd waarin het aantal kinderen met een dyslexieverklaring naar voren komt. Het basisonderwijs laat zien dat 7 tot 8 procent van de kinderen een dyslexieverklaring heeft. Dit aantal komt overeen met eerder onderzoek. Ongeveer de helft van deze kinderen heeft ernstige enkelvoudige dyslexie* en krijgt hier behandeling voor in de zorg. Dat betekent dat rond de 3 tot 4 procent van alle basisschoolleerlingen ernstig dyslectisch is. Dat aantal ligt al jaren op dit niveau en is dus ook niet toegenomen. Het NKD vindt dan ook dat dit artikel dyslexie in een kwaad daglicht stelt zonder dat hier bewijzen voor zijn.’

Juist geciteerd?

De vraag is of de wetenschappers wel juist geciteerd zijn. Een van hen, Kees Vernooij, zegt in een radio-interview ook dat ‘echte’ dyslexie bij 3 tot 5% kinderen voorkomt. Hij stelt dat het artikel gaat over een lees- en spellingachterstand die mogelijk voorkomen had kunnen worden door de juiste ondersteuning op school. Vernooij noemt dit ‘nep’-dyslexie.

Meeste scholen doen het goed

Uit onderzoek binnen de praktijken die zijn aangesloten bij het NKD blijkt dat de meeste basisscholen het op grond van de prevalentiecijfers juist goed doen. Wel verwijst ongeveer 20-25% van de basisscholen meer kinderen naar zorg dan nodig. Ook blijkt dat ongeveer 25% van de basisscholen niet of nauwelijks verwijst. Dit is net zo zorgelijk, want natuurlijk zitten er ook op deze scholen kinderen met EED . In het voortgezet onderwijs (vo) en het middelbaar- en hoger (beroeps)onderwijs (mbo en ho) komen andere percentages dyslexieverklaringen voor. Bij enkele scholen loopt het aantal leerlingen met een verklaring richting de 18%. De reden voor deze stijging is waarschijnlijk dat zij met een dyslexieverklaring in vo, mbo en ho recht hebben op extra voorzieningen, zoals extra examentijd of soms zelfs financiële compensatie. De ministeries van OCW en VWS hebben aangekondigd hier tegen te willen optreden. Het NKD adviseert samen met de beroepsgroepen NIP en NVO de ministeries hoe dit aantal terug te dringen, waarbij het uitgangspunt is dat leerlingen met dyslexie de juiste ondersteuning krijgen.

Uitwassen

Reij: ‘We zien de laatste tijd allerlei uitwassen langskomen. Mensen die beweren dyslexie te kunnen genezen, maar ook bloggers die zichzelf tot deskundige bombarderen en menen dat dyslexie alleen maar in het onderwijs hoort te worden aangepakt. Wij kunnen met feiten al deze uitspraken weerleggen. Maar de schade die onder kinderen wordt veroorzaakt is groot. Zij krijgen onterecht steeds te horen dat dyslexie niet bestaat terwijl ze er met een behandelaar keihard aan werken om de achterstand in te halen. Om verder te komen en niet voor dom te worden versleten. De stelling dat kinderen en het onderwijs eigenlijk niet goed genoeg hun best doen, klopt gewoon niet.’

* Ernstige enkelvoudige dyslexie (EED) betekent dat kinderen alleen dyslexie hebben en geen bijkomende ontwikkelingproblematiek.

Bron: persbericht het NKD (Nederlands Kwaliteitsinstituut Dyslexie).